Koniunkcja planetoid (129) Antigone i (571) Dulcinea

     24 lutego trafiłem na koniunkcję dwóch planetoid z pasa głównego (129) Antigone o jasności 10,9 mag i (571) Dulcinea o jasności 15 mag. Dzieliła je na niebie odległość zaledwie ok. 4 minut kątowych, a w czasie pół godziny mojej rejestracji zbliżyły się do siebie o 1 sekundę kątową czego na animacji specjalnie nie widać. Poniżej dwie klatki wykonane w odstępie 30 minut prezentujące

przemieszczanie się planetoid. Każde z ujęć naświetlane było przez 10 sekund. Obie planetoidy 17 lutego znalazły się w opozycji do Słońca, więc wciąż są dobrze widoczne na nocnym niebie, choć odległość między nimi zwiększyła się już do ok. 24 minut kątowych. Chcąc je namierzyć powinniśmy skierować teleskopy w obszar pomiędzy gwiazdy Regulus i Algenubi w konstelacji Lwa.

Koniunkcja planetoid (129) Antigone i (571) Dulcinea - animacja ruchu

Koniunkcja planetoid (129) Antigone i (571) Dulcinea

(129) Antigone została odkryta przez niemiecko-amerykańskiego astronoma Christiana Petersa w dniu 5 lutego 1873 roku i nazwana na cześć Antygony, księżniczki Teb z mitologii greckiej. Okrąża Słońce w 4 lata 313 dni 5 godzin. W 1975 roku z danych radiometrycznych oszacowano jej średnicę na 114 km. Od 1985 roku zaobserwowano w sumie trzy zakrycia gwiazd przez Antigone, które pozwoliły na obliczenie średnicy 113,0 ± 4,2 km. W roku 1979 na podstawie krzywej światła zasugerowano nawet, że planetoida może mieć satelitę (http://www.johnstonsarchive.net/astro/asteroidmoonsq.html) co do dnia dzisiejszego nie zostało potwierdzone.

(571) Dulcinea została odkryta 4 września 1905 roku przez niemieckiego astronoma Paula Götza, a jej nazwa pochodzi od Dulcynei, bohaterki noweli "Don Kichot". Przed jej nadaniem planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (571) 1905 QZ. Okrąża Słońce w ciągu 3 lat 271 dni i 5 godzin. średnica Dulcinei wynosi ok. 12 km.