Planetoida z warkoczem (6478) Gault

     W pasie głównym planetoid krąży planetoida o średnicy ok. 3,7 km, za którą w grudniu zeszłego roku zauważono ciągnący się ogon. Planetoida (6478) Gault (1988 JC1) została odkryta 12 maja 1988 roku i przez okres 30 lat była obserwowana i badana wiele razy, dzięki czemu znamy jej dość dokładną orbitę. W tym czasie nie stwierdzono jej aktywności, aż do ostatnich obserwacji z grudnia 2018 roku. Istnieją dowody na to, że planetoida stała się aktywna w listopadzie 2018 roku po kolizji z mniejszym obiektem wielkości ok. 500 metrów. Uderzenie spowodowało wyrzut materii i pyłu, który widoczny jest w postaci warkocza komety.
Moja zbyt krótka rejestracja planetoidy nie pozwoliła wyraźne uwidocznić warkocza na zdjęciu. Obiekt jest bardzo słaby, ma ok. 17,5 mag i ciągle traci na jasności. Mocna obróbka obrazu pokazała jednak bardzo słabą, ale dość długą smugę unoszącą się za obiektem. Rozmycie samego jądra obiektu spowodowane jest jego przesunięciem się na tle gwiazd w ciągu niecałego kwadransa obserwacji. Prawdopodobnie przy bardzo dobrej widoczności i odpowiednio dobranych parametrach kamery, dałoby radę uzyskać lepszy obraz (może będzie jeszcze okazja spróbować :-) ). Planetoida znajduje się obecnie w małym i słabo widocznym gwiazdozbiorze Sekstans (zobacz - https://theskylive.com/gault-info).

Planetoida z warkoczem (6478) Gault - obraz świeżo po zestackowaniu.

Planetoida z warkoczem (6478) Gault - po mocnej obróbce

Planetoida z warkoczem (6478) Gault - po mocnej obróbce i w negatywie.

Supernowa 2019np w galaktyce NGC 3254

     Moja wczorajsza obserwacja supernowej SN 2019np typu 1a w galaktyce spiralnej NGC 3254. Wybuch tej supernowej nastąpił ok. 65 mln lat temu, a pierwsze światło po wybuchu zauważone zostało 9 stycznia tego roku przez japońskiego astronoma Koichi Itagaki. Jej jasność powoli już słabnie. Od 16,9 mag w momencie odkrycia przez szczyt jasności 13,5 mag w drugiej połowie stycznia, teraz ma ok. 15 mag.
Wcześniej w NGC 3254 obserwowana była supernowa SN 1941B odkryta 28 marca 1941 roku o jasności 15,1 mag.
Obraz do zobaczenia także tutaj.
Poniżej taka malutka satysfakcja, że dopisano mnie do osób, które zarejestrowały SN 2019np ;-)
http://www.rochesterastronomy.org/sn2019/sn2019np.html

Supernowa 2019np w galaktyce NGC 3254 - jasność ok. 15 mag

Supernowa 2019np w galaktyce NGC 3254 - opisy

Planeta karłowata Eris - podejście drugie.

      Ostatnia zaległość z poprzedniego roku. To jedyna z planet karłowatych, której ruchu na tle gwiazd nie udało mi się w 2018 roku ukazać w taki sposób by zaprezentować go w gifie. Eris z jednej nocy została już przedstawiona w październiku tutaj.
Niestety jedna noc do wykazania ruchu tak dalekiego obiektu to za mało, dlatego czekałem do listopada. Ostatecznie w tym miesiącu także tylko jednej nocy uchwyciłem Eris, najodleglejszą z planet karłowatych znajdującą się ponad 14 mld km do Ziemi. Było to dokładnie 6 listopada i 24 dni po pierwszej rejestracji. W tym czasie planetka przesunęła się na niebie o 14 minut kątowych, niestety wystarczająco by wyjść z kadru pierwszego ujęcia. Szczęśliwie oba ujęcia miały wąski pas tego samego obszaru nieba i jedyną możliwością ukazania przemieszczenia się Eris było połączenie dwóch zdjęć z 13 października i 6 listopada. To połączenie przedstawiam poniżej w widoku normalnym i do lepszego uwidocznienia w negatywie. Pomimo użycia tego samego sprzętu i identycznych ustawień kamerki, ujęcie z listopada jest nieco wyraźniejsze, ponieważ Eris znajdowała się nieco wyżej na niebie i były też lepsze warunki pogodowe.

Planeta karłowata Eris i jej przemieszczenie po 24 dniach.

Planeta karłowata Eris i jej przemieszczenie po 24 dniach - negatyw.