Kometa C/2018 W2 (Africano)

     Ponownie C/2018 W2 (Africano), najjaśniejszy w tej chwili obiekt kometarny na naszym niebie. Wciąż jeszcze przed peryhelium, które 5 września i przed maksimum swojej jasności. Kometa jest duża i mocno rozmyta, co wyraźnie widać na pojedynczym zdjęciu naświetlanym 5 sekund.

Data: 24 Aug 2019 - 21:31 - 22:01 UT
Kąt fazowy: +43°24'
Jasność: ok. 11 mag
Odległość od Ziemi: 1,162 AU (173,8 mln km)
Odległość od Słońca: 1,465 AU (219,1 mln km)
Gwiazdozbiór: Żyrafa
Teleskop: 0.2-m f/5 Newton Sky-Watcher
Exp: 301 x 5 sec (25min 05s)
1x1 binning
Kamera: ZWO ASI 290MM

Pierwsze ze zdjęć poniżej, to złożenie 301 ujęć takich jak na końcu posta. W związku z tym, że kometa porusza się na niebie szybciej niż gwiazdy, to składając wszystkie zdjęcia w taki sposób aby kometa pozostała w miejscu, reszta gwiazd przesuwa się tworząc na wynikowym obrazie kreski. Grubość takiej kreski świadczy oczywiście o jasności gwiazdy (im grubsza tym jaśniejsza gwiazda), natomiast długość kreski zależy od czasu obserwacji i w tym przypadku pokazuje nam o ile kometa przesunęła się względem gwiazd w czasie trwania naszej obserwacji :-)

Poprzednie rejestracje komety C/2018 W2 (Africano):
23 czerwca 2019:  http://dosiegnacgwiazd1.blogspot.com/2019/06/kometa-nieokresowa-c2018-w2-africano.html
6 sierpnia 2019: https://dosiegnacgwiazd1.blogspot.com/2019/08/kometa-c2018-w2-africano-coraz-blizej.html

Kometa C/2018 W2 (Africano) - złożenie 301 zdjęć naświetlanych po 5 sekund

Kometa C/2018 W2 (Africano) - w negatywie

Kometa C/2018 W2 (Africano) - pomiar astrometryczny

Kometa C/2018 W2 (Africano) - pojedynczy kadr

Kometa nieokresowa C/2018 N2 (ASASSN)

     To jeszcze jedna kometa, która jest na tyle jasna, że można ją uchwycić mniejszymi teleskopami. C/2018 N2 (ASASSN) to kometa nieokresowa odkryta 7 lipca 2018 roku, kiedy była ponad 5 jednostek astronomicznych od Słońca i miała jasność 16,5 mag.
Obecnie znajdziemy ją w gwiazdozbiorze Barana, w którym przebywać będzie do połowy września. Ma wyraźnie widoczną komę i warkocz o długości blisko 10 minut kątowych, czego na tym zdjęciu tak nie widać. Na przełomie września i października przemierzać będzie gwiazdozbiór Trójkąta i w końcu wkroczy do Andromedy, gdzie 10 listopada znajdzie się najbliżej Słońca.

Data: 24 Aug 2019 - 22:40 - 23:24 UT
Kąt fazowy: +17°29'
Jasność: ok. 13 mag
Odległość od Ziemi: 2,767 AU (414 mln km)
Odległość od Słońca: 3,215 AU (481 mln km)
Gwiazdozbiór: Barana
Teleskop: 0.2-m f/5 Newton Sky-Watcher
Exp: 111 x 15sec (27min 45s)
1x1 binning
Kamera: ZWO ASI 290MM

Kometa C/2018 N2 (ASASSN)

Kometa C/2018 N2 (ASASSN)

Kometa krótkookresowa 260P/McNaught

     Kometa krótkookresowa 260P/McNaught należąca do rodziny komet Jowisza odkryta została przez australijskiego astronoma Roberta McNaughta 20 maja 2005 roku. Od czasu odkrycia dopiero trzeci raz odwiedza nasze rejony. Obecnie przebywa w gwiazdozbiorze Barana, choć parę dni wcześniej, podczas mojej rejestracji była jeszcze w gwiazdozbiorze Ryb. W peryhelium, czyli odległości najbliższej Słońca, znajdzie się 9 września. Natomiast dwa dni wcześniej 7 września wieczorem ma dojść do ciekawej koniunkcji tej komety z kometą nieokresową C/2018 N2 (ASASSN). Odległość między nimi wyniesie zaledwie kilkanaście minut kątowych. Oby tylko pogoda dopisała :-) 

     Wykonany pomiar astrometryczny komety 260P/McNaught wykazał, że poruszała się ona 1,86 minut kątowych na godzinę. Oznacza to, że podczas mojej 12 minutowej rejestracji kometa przesunęła się tylko o niecałe 23 sekundy kątowe. Pomimo to udało się uwiecznić jej ruch.

Data: 15 Aug 2019 - 00:07 - 00:19 UT
Kąt fazowy: +40°17'
Jasność: ok. 14 mag
Odległość od Ziemi: 0,715 AU (106,9 mln km)
Odległość od Słońca: 1,447 AU (216,4 mln km)
Gwiazdozbiór: Ryby
Teleskop: 0.2-m f/5 Newton Sky-Watcher
Exp: 89 x 8 sec (11min 52s)
2x2 binning
Kamera: ZWO ASI 290MM

Kometa 260P/McNaught

Kometa 260P/McNaught - inwersja

Kometa 260P/McNaught - pomiar astrometryczny

Kometa 260P/McNaught - wykazany ruch

Kometa 260P/McNaught - diagram orbity i jej miejsce w trakcie rejestracji

Planetoida pasa głównego (54) Alexandra

          Planetoida pasa głównego (54) Alexandra ma średnicę ok. 160 km i okrąża Słońce w ciągu 4 lat i 169 dni. Nazwana została na cześć niemieckiego przyrodnika i podróżnika Aleksandra von Humboldta. Była to pierwsza asteroida nazwana na cześć mężczyzny.

Obecnie planetoida znajduje się w gwiazdozbiorze Ryb zbliżając się do Pegaza i 6 października będzie w opozycji do Słońca. Jej aktualna jasność 11,7 mag jeszcze do czasu opozycji nieco wzrośnie.

Zebrany przeze mnie materiał nie był najlepszy, do tego planetoida znalazła się na tle ubogim w gwiazdy i program astrometryczny odmówił wykonania pomiarów ze względu na zbyt małą ilość gwiazd referencyjnych. Mimo wszystko wybrałem 12 różnych kadrów z 30 minutowej obserwacji by pokazać ruch planetoidy.

W dniu 17 maja 2005 r. (54) Alexandra zakryła słabą gwiazdę o jasności 8,5 mag. Zdarzenie to zaobserwowano i w rezultacie uzyskano jej profil - w przybliżeniu owalny przekrój o wymiarach 160 × 135 km (± 1 km). Masę planetoidy można oszacować na podstawie wzajemnie zaburzających efektów innych ciał, uzyskując szacunkową wartość (6,16 ± 3,50) × 10¹⁸ kg.

Planetoida pasa głównego (54) Alexandra

Ruch planetoidy (54) Alexandra na tle gwiazd

Planetoida (54) Alexandra - diagram orbity

Perseidy 2019

     Wczorajszej nocy udało się także uchwycić "spadającą gwiazdę", czyli meteor z roju Perseidów. Śmignął na tle gwiazdozbioru Perseusza i Barana pozostawiając ślad o długości prawie 6 stopni kątowych. Niemal dokładnie nad Plejadami, które też tu widać u dołu zdjęcia :-)

Perseidy 2019

Polowałem dość długo przy różnych ustawieniach kadru i złapał się tylko na tym zdjęciu powyżej, na którym nie był widoczny horyzont. Późniejsze kadry już z horyzontem nie doczekały się lecącego Perseida.

Polowanie na Perseidy

Księżyc tuż przed pełnią

     Księżyc tuż przed pełnią, oświetlony w 99,7 procentach, znajdował się zaledwie 18° nad południowym horyzontem. Sfotografowałem go w całości aparatem Nikon D5300 oraz jego południowo-zachodni fragment kamerką ASI 290MM. 

Księżyc

Fragment południowo-zachodniej części Księżyca

Fragment południowo-zachodniej części Księżyca z opisem

Gromada otwarta NGC 1245

     NGC 1245 to gromada otwarta w gwiazdozbiorze Perseusza. Została odkryta przez Williama Herschela w dniu 11 grudnia 1786 r. Znajduje się 3° na południowy zachód od gwiazdy Mirfak (alfa Persei) i można ją dostrzec lornetką 10x50. NGC 1245 ma około 200 gwiazd, z których najjaśniejsze mają jasność ok. 12 mag. Gromada ma średnicę 27 lat świetlnych (co daje wymiar pozorny 10 minut kątowych) i oddalona jest od nas o 9800 lat świetlnych.
Poniższe zdjęcie ma wymiar pozorny 16 x 11 minut kątowych.

Gromada otwarta NGC 1245

Kometa C/2018 W2 (Africano) coraz bliżej

     Po prawie dwóch miesiącach powróciłem do komety C/2018 W2 (Africano). Jest już dużo bliżej i dzięki temu widać ją wyraźniej. Wciąż znajduje się w gwiazdozbiorze Żyrafy i dopiero pod koniec sierpnia zacznie przemierzać gwiazdozbiór Perseusza w kierunku Andromedy. Najbliżej Słońca znajdzie się 5 września, a Ziemi 27 września. Z pewnością jeszcze do niej powrócę :-)

Data: 3 Aug 2019 - 21:22 - 21:42 UT
Kąt fazowy: +36°26'
Odległość od Ziemi: 1,683 AU
Odległość od Słońca: 1,532 AU
Teleskop: 0.2-m f/5 Newton Sky-Watcher
Exp: 98 x 10 sec 1x1 binning
Kamera: ZWO ASI 290MM

Kometa C/2018 W2 (Africano)