Asteroida 2017 CS

     Odkryta 2 lutego 2017 roku przez teleskop PAN-STARRS 1 na Haleakala asteroida 2017 CS zbliżyła się maksymalnie do Ziemi 29 maja 2017 roku o godzinie 17:44 na odległość 7,9 razy większą od dystansu Ziemia - Księżyc (ok. 3 mln km) z prędkością 9,2 km/s. W poniedziałek parę godzin po jej największym zbliżeniu do Ziemi, namierzyłem ją teleskopem i wykonałem parę zdjęć. Niesamowite, że można dostrzec obiekt o rozmiarach ok. 216 - 682 metry z takiej odległości :-)

Na jednym 30 sekundowym ujęciu wyraźnie widać, że asteroida przesunęła się względem innych gwiazd (zdjęcie poniżej). 2017 CS osiągnęła jasność ok. 13,7 mag.

Asteroida 2017 CS na 30 sekundowym ujęciu.

Ponieważ wiemy z jaką prędkością poruszał się ten obiekt, to można napisać, że kreska którą zarysowała na zdjęciu 2017 CS, to odległość ok. 276 km. W ciągu 47 minut asteroida pokonując odległość około 26 tys. km, przeszyła mi już niemal cały kadr. Z 15 wykonanych ujęć, przygotowałem animację, która obejmuje czas od 23:52 do 00:39:

Animacja przejścia asteroidy 2017 CS w ciągu 47 minut.

Galaktyka NGC 6946 z supernową SN 2017eaw

     22 mln lat temu w dalekiej galaktyce spiralnej NGC 6946, zwanej inaczej Galaktyką Fajerwerk, wybuchła supernowa SN 2017eaw. Pierwsze światło wybuchu zostało zarejestrowane przez Patricka Wigginsa 14 maja 2017 roku. Obecnie wciąż jest najjaśniejszą supernową o jasności 13 mag i pozostaje dostępna dla teleskopów o średnicy zwierciadła 150mm.

We wspomnianej galaktyce, 22 mln lat temu, wiele się działo. Supernowe wybuchały dosłownie co chwile jak na kosmiczną skalę czasu. W ciągu ostatnich stu lat zanotowano tam 10 wybuchów supernowych. Miejsca, w których wybuchały zostały naniesione na obraz galaktyki przez Damiana Peacha i dzięki temu możemy zobaczyć taką animację: http://www.damianpeach.com/deepsky/ngc6946sne.gif Ciekawe ile jeszcze supernowych zobaczymy w tamtym rejonie w najbliższym czasie?

Swoje zdjęcie wykonałem tuż po północy 28 maja. Składa się ono z 9 klatek, każda naświetlana po 60 sekund przy ISO 1600.

Galaktyka NGC 6946 z supernową SN 2017eaw

Wielka Gromada Kulista w Herkulesie M13

     Dziś Światowy Dzień Kosmosu. Z tej okazji poskładałem materiał zebrany ponad miesiąc temu, na którym w jednym wielkim skupisku mieni się tysiące gwiazd. To tzw. Wielka Gromada Kulista w Herkulesie M13, o której już kiedyś pisałem w tym poście: https://dosiegnacgwiazd1.blogspot.com/2017/01/wielka-gromada-w-herkulesie-m13.html

9 kwietnia wróciłem do niej i zebrałem 31 ujęć, każde naświetlane po 30 sekund. Mało, bo to zaledwie 15 i pół minuty, ale to wystarczy by pokazać jej wielkość i zachęcić do spojrzenia na nią podczas pogodnego wieczoru choćby małą lornetką :-) A znaleźć ją można w gwiazdozbiorze Herkulesa mniej więcej w 1/3 drogi między Wegą a Arkturem. Obecnie około godziny 23:00 wznosi się nad wschodnim horyzontem na wysokości ok. 60°.

Wielka Gromada w Herkulesie M13

Animacja wejścia Europy na tarczę Jowisza

     Układ jowiszowy, jak i cały wszechświat, jest w ciągłym ruchu. W celu przekonania się, stworzyłem animację ze zdjęć zrobionych podczas ostatniego tranzytu księżyca Europy przez tarczę Jowisza. Widzimy początek zjawiska, jak księżyc Europa wchodzi przed Jowisza, a kilkaset tysięcy kilometrów dalej zbliżający się do tarczy planety także księżyc Io. Jowisz jest najszybciej obracającą się planetą wokół własnej osi spośród wszystkich planet Układu Słonecznego - jego okres obrotu trwa niepełne 10 godzin. Dzięki temu, że obraca się tak szybko, mogłem w ciągu 37 minut mojej obserwacji, zarejestrować też jego ruch.

     Animacja powstała z 11 na 12 maja między godziną 23:48 a 00:25. W tym czasie nagrałem 15 filmów, każdy trwający po około 2 minuty. Następnie każdy z tych filmów poddałem obróbce w programach Planetary Imaging PreProcessor, AutoStakkert!2 oraz Registax6 i otrzymałem 15 wynikowych kadrów. Z kolei z każdego z tych kadrów równo wyciąłem brzegi czarnego tła, pozostawiając tylko centrum zdjęcia z Jowiszem i księżycami, a następnie powiększyłem je cyfrowo, aby lepiej było widać ruch księżyców i Jowisza. W wyniku cyfrowego powiększenia, zdjęcia straciły nieco na jakości, ale liczyło się tu wyłącznie to by zarejestrować ruch obiektów, a nie wartość artystyczna :-) Pod uwagę trzeba wziąć także, że użyłem tu tylko zwykłej soczewki Barlowa x2/1,25 cali, którą otrzymałem w zestawie przy zakupie teleskopu (czas pomyśleć chyba o czymś trochę lepszym).

Żałuję też, że nie miałem specjalnie warunków, aby dokończyć rejestracji tego zjawiska, bo ciekawi mnie jak byłoby widać cień rzucany przez Europę na tarczę Jowisza :-) Hmm... może następnym razem.

Sprzęt: SW 200/1000, Barlow x2/1,25", Nikon D5300.

Animacja wejścia Europy na tarczę Jowisza.

 

Jowisz część 3

     Ciąg dalszy walki z Jowiszem i przy okazji rejestracja wejścia księżyca Europa na tarczę planety. W porównaniu z poprzednimi swoimi zmaganiami, teraz dorzuciłem dwie nowinki. Aparat Nikon D5300 ma możliwość nagrywania filmów przy użyciu większej ilości klatek na sekundę, z czego skorzystałem. Przestawiłem tę wartość w aparacie z poprzednich 25 kl/s na 50 kl/s. W ten sposób podczas 2 minut i 5 sekund filmu zarejestrowało się 6286 klatek (połowę więcej niż ostatnio). Gotowy film, tak jak poprzednio, musiałem za pomocą programu Planetary Imaging PreProcessor skonwertować z formatu mov na avi. Dopiero film w takim formacie można użyć do składania w programie AutoStakkert!2. Z 25% najlepszych kadrów program złożył obraz, który przedstawiam poniżej:

Obraz otrzymany po złożeniu klatek w AutoStakkert!2 (przed obróbką w Registax6)



Druga nowinka, to użycie programu Registax6 do wyostrzenia planety, który myślę, że sprawdza się wyśmienicie:

Zdjęcie uzyskane po obróbce w programie Registax6.

W cyfrowym powiększeniu widać wyraźniej Europę w złączeniu z Jowiszem, a w oddaleniu drugi księżyc planty Io:

Księżyc Europa w złączeniu z Jowiszem.

     W nocy z 11 na 12 maja można było obserwować tranzyt Europy przez tarczę Jowisza. Początek zjawiska miał miejsce tuż po północy, a zakończenie o godzinie 2:32. Jowisz wciąż przebywa w gwiazdozbiorze Panny i 11 maja wieczorem znajdował się w odległości 690,25 mln km od Ziemi. Od 1 maja oddalił się od nas o kolejne 13 mln km, a jego jasność spadła do -2,36 mag.

Jowisz - podejście drugie

     Pierwszomajowy Jowisz i podejście numer dwa do tej planety. Zestaw sprzętu właściwie identyczny do tego z podejścia pierwszego. Tym razem była tylko nieco lepsza widoczność i planeta wyżej na niebie. 9 kwietnia podczas moich obserwacji Jowisz znajdował się zaledwie 18° powyżej horyzontu, teraz był na wysokości 32°, co również przekłada się na widoczność. Im planeta wyżej na niebie, tym mniejszy wpływ atmosfery na jakość obrazu.

Wykonałem dwie rejestracje. Pierwsza przy użyciu jedynie soczewki Barlowa x2, gdzie planeta jest mniejsza i widać na niej więcej szczegółów. W tym przypadku jest to dokładnie taki sam zestaw jak podczas rejestracji z 9 kwietnia. W czasie 2 minutowej ekspozycji zostało zarejestrowanych 3000 klatek na filmie w formacie mov. Po przeróbce filmu na format avi pozostało 1200 klatek, spośród których 25% najlepszych zostało złożonych w programie Autostakkert!2 w jeden obraz. Zdaję sobie sprawę, że gdzieś mogę popełniać błędy i wynikowy obraz z tego materiału może być jeszcze lepszy. W każdym razie dopiero sprawdzam różne możliwe opcje i w ten sposób uczę się :-)

Jowisz z księżycami Io i Europą.

Drugą rejestrację wykonałem po założeniu dodatkowo okularu 10mm. Wyraźnie widać, że tarcza planety jest większa, jednak obraz rozmyty i nie widać tylu szczegółów. W tym przypadku ekspozycja trwała 1 minutę 57 sekund i zarejestrowało się 2925 klatek. Podczas przeróbki na format avi zachowane zostały wszystkie klatki i 25% najlepszych zostało złożonych w jeden wynikowy obraz.

Jowisz widoczny przez soczewkę Barlowa i okular Kellner 10mm.

Na końcu przygotowałem prezentację złożoną z mojego zdjęcia i programu Stellarium. Chciałem pokazać, że obok Jowisza zostały uchwycone też jego dwa księżyce Io i Europa, a ponadto przedstawić jak bardzo pomocny może być ów program. Jego odwzorowanie ułożenia księżyców Jowisza jest w tym przypadku idealne :-)

Porównanie Jowisza w programie Stellarium.

Jasność Jowisza od 9 kwietnia zmniejszyła się do -2,41 mag., a jego odległość od nas wzrosła do 677,3 mln km, to o 10,84 mln km dalej niż wówczas :-)

Kometa C/2015 V2 (Johnson)

     Wczoraj podczas pięknej, bezchmurnej pogody zarejestrowałem kometę nieokresową C/2015 V2 (Johnson) znajdującą się aktualnie w gwiazdozbiorze Herkulesa. Jasność 7,4 mag i jest dobrze widoczna w lornetce 15x70 jako nieduża mgiełka, co naocznie sprawdziłem. To pojedyncze 120 sekundowe ujęcie, podczas którego na wysokości około 1500 km przelatywał akurat sztuczny satelita GLOBALSTAR M045.

Nikon D5300 + teleskop SW 200/1000. (120 sek., f/5, ISO-400)

 Wykonałem wówczas także 42 ujęcia każde po 60 sekund. Kometa aktualnie zbliża się do Ziemi i jej prędkość poruszania się na niebie będzie się jeszcze zwiększać, ale już przez te 42 minuty naświetlania widać, że jej położenie względem gwiazd zmieniło się znacznie. Po prawej stronie komety można zauważyć delikatnie uformowany warkocz. 

To moje pierwsze tego typu zdjęcie komety. Wcześniej robiłem tylko pojedyncze klatki, z którymi nie było tyle zachodu. W tym przypadku, ze względu na to, że kometa porusza się na niebie w innym tempie niż gwiazdy, musiałem zmienić tryb składania zdjęć w programie Deep Sky Stacker (DSS). W celu otrzymania wynikowego obrazu , na którym kometa jest nieporuszona, trzeba na każdym zdjęciu wskazać programowi jej dokładną pozycję, ponieważ między wykonaniem jednego a drugiego zdjęcia zmiana położenia komety jest już przez aparat rejestrowana. 

Pomijając powyższe, myślałem że warkocz komety wyjdzie wyraźniejszy, tak się nie stało i nie wiem czy to wina podmiejskiego światła, teleskopu, czy może mojego błędu przy składaniu, a może wszystkiego po trochu.

Kometa C/2015 V2 (Johnson)