Planetoida pasa głównego (30) Urania

     Planetoida z pasa głównego nosząca imię muzy astronomii z mitologii greckiej (30) Urania. Jej imieniem nazwano również jedno z najstarszych polskich czasopism, dwumiesięcznik poświęcony upowszechnianiu astronomii ukazujący się od 1922 roku - "Urania - Postępy Astronomii".
Planetoida (30) Urania została odkryta 22 lipca 1854 roku przez brytyjskiego astronoma Johna Russella Hinda. Ma średnicę ok. 100 km i okrąża Słońce w ciągu 3 lat i prawie 8 miesięcy. 19 września znalazła się w opozycji do Słońca, a jej jasność sięgnęła 9,6 mag. 13 października podczas ponad półgodzinnej obserwacji udało się zarejestrować jej ruch na tle gwiazd w konstelacji Ryb. W tym czasie przemieściła się o ok. 14 sekund łuku, co widać na poniższej animacji składającej się z 13 klatek zarejestrowanych między godziną 21:40 a 22:14.

Planetoida pasa głównego (30) Urania

Planetoida pasa głównego (30) Urania - ruch na tle gwiazd konstelacji Ryb

Planetoida pasa głównego (30) Urania - diagram orbity.

Zakrycie gwiazdy 30 Cap przez Księżyc podczas koniunkcji z Marsem

     Wczoraj podczas koniunkcji Księżyca z Marsem wystawiłem statyw wraz z aparatem, aby uwiecznić ich spotkanie. Mając do dyspozycji tylko dwa obiektywy, jeden kitowiec 18-55mm i drugi 70-300mm, robiłem zdjęcia szerokich kadrów i zbliżeń, co było widać w poprzednim wpisie. Przy dłuższych naświetlaniach zauważyłem, że obok Księżyca, po jego nieoświetlonej stronie, znajduje się gwiazda. Z biegiem czasu owa gwiazda była coraz bliżej Srebrnego Globu. Postanowiłem zaczekać, aż Księżyc ją zakryje, robiąc w niewielkich odstępach czasu zdjęcie. W ten sposób powstał film ukazujący zakrycie gwiazdy przez naszego naturalnego satelitę. Zakryta została gwiazda 30 Cap z konstelacji Koziorożca o jasności 5,4 mag.

Film przedstawiający zakrycie gwiazdy 30 Cap przez Księżyc podczas koniunkcji z Marsem.

Zakrycie gwiazdy 30 Cap przez Księżyc

Koniunkcja Księżyca z Marsem

    Dzisiaj na wieczornym niebie spotkał się Księżyc z Marsem :-)

Koniunkcja Księżyca z Marsem nad miastem.

Koniunkcja Księżyca z Marsem w zbliżeniu przy dłuższym naświetlaniu.

Koniunkcja Księżyca z Marsem przy krótkim naświetlaniu.

Planeta karłowata (136199) Eris

     (136199) Eris, najdalszy znany nam obiekt trans-neptunowy znalazł się dzisiaj w opozycji do Słońca. W kwietniu nakreśliłem sobie plan zarejestrowania wszystkich pięciu planet karłowatych Układu Słonecznego w jednym roku. Wówczas miałem już trzy: Ceres, Makemake i Haumeę. Z uchwyceniem pozostałych, nie jest tak łatwo i różowo jak myślałem, przede wszystkim ze względu na brak czasu i możliwości logistycznych.

Od tamtej pory udało się co prawda uchwycić Plutona, jednak jakość nie zadowoliła mnie i czekałem na lepszy czas. Z oczekiwaniem przesadziłem i lepszego czasu w tym roku już nie będzie, dlatego też w niedługim czasie zamieszczę to co zrobiłem w sierpniu.

Z Eris wszystko wygląda obiecująco. Najdalszy znany nam obiekt trans-neptunowy znajduje się ponad 95 jednostek astronomicznych od nas, tj ponad 14,2 mld km, a odbite od niego światło słoneczne zostało z sukcesem zarejestrowane przez matrycę malutkiej kamery ASI 290MM, którą trzymam w ręce :-) Stało się to w sobotę 13 października. Nie miałem jednak możliwości zarejestrowania jej po raz drugi, aby ukazać ruch. Czekam do następnego nowiu w listopadzie i mam nadzieję, że zarówno pogoda jak i inne zajęcia nie przeszkodzą. A poniżej obraz z soboty - słaba Eris na tle gwiazd konstelacji Wieloryba :-) Dla lepszego uwidocznienia dodałem obraz w negatywie.

30 x 30 sek. naświetlania - w sumie 15 minut

gain 290

FOV 12'x10'

Planeta karłowata (136199) Eris

Planeta karłowata (136199) Eris - negatyw

Kometa 64P/Swift-Gehrels

     64P/Swift-Gehrels to kometa krótkookresowa z rodziny Jowisza obiegająca Słońce raz na 9,35 roku. Kolejna z komet, która w tym roku podchodzi do Słońca najbliżej od momentu odkrycia. 27 października wieczorem znajdzie się najbliżej Ziemi (66,5 mln km), a 3 listopada maksymalnie zbliży się do naszej dziennej gwiazdy (208,4 mln km). Niepowtarzalna to okazja by uchwycić ją tak blisko, bo do końca wieku bliżej już nie będzie :-) Do końca października i niemal cały listopad przemierzać będzie gwiazdozbiór Andromedy. W tej chwili przesuwa się na niebie w kierunku największej widocznej galaktyki M31, którą minie ok. 4,5° pod koniec tego miesiąca.
Poniżej moje uwiecznienie tejże komety z 13 października. Jasność ok. 11 magnitudo. Blisko 11 minut wystarczyło aby zarejestrować ruch komety na tle gwiazd, co widać po lekko wydłużonych gwiazdach :-)

Kometa 64P/Swift-Gehrels