To już ostatni obiekt zarejestrowany 19 października 2025 roku. Asteroida z grupy Amora (1916) Boreas o średnicy ok. 3,5 km. Odkryta została 1 września 1953 roku przez Sylvaina Juliena Arend w belgijskim Uccle. Podczas mojej obserwacji znajdowała się ok. 86,5 mln km od Ziemi i poruszała się z prędkością 0,35 arcmin/h w gwiazdozbiorze Pegaza, będąc widoczną z jasnością ok. 15,5 mag. Asteroida (1916) Boreas okrąża Słońce co 3,43 lat, zbliżając się na odległość 1,25 j.a. do Słońca i oddalając na odległość 3,29 j.a. Wykonuje pełny obrót wokół własnej osi co 3,49 godziny.
Pomiar astrometryczny asteroidy (1916) Boreas
Orbita i położenie asteroidy (1916) Boreas w chwili obserwacji
Jeszcze jeden obiekt zarejestrowany 19 października 2025 roku, to asteroida z grupy Amora 112985 (2002 RS28) o średnicy ok. 3,3 km. Odkryta została 6 września 2002 roku przez projekt LINEAR w Socorro. W momencie mojej obserwacji znajdowała się ok. 62,9 mln km od Ziemi i poruszała się z prędkością 5,01 arcmin/h w gwiazdozbiorze Andromedy, będąc widoczną z jasnością ok. 15,7 mag. Asteroida 112985 okrąża Słońce co 1208 dni (3,31 roku), zbliżając się na odległość 1,13 j.a. i oddalając na odległość 3,31 j.a. Wykonuje pełny obrót wokół własnej osi co 3,79 godziny.
Kolejny obiekt zarejestrowany 19 października 2025 roku, to asteroida z grupy Apollo (4183) Cuno o średnicy ok. 3,6 km. Odkryta została 5 czerwca 1959 roku przez niemieckiego astronoma Cuno Hoffmeistera. Należy do grupy potencjalnie niebezpiecznych asteroid. W momencie mojej obserwacji znajdowała się ok. 160 mln km od Ziemi i poruszała się z prędkością 0,59 arcmin/h w gwiazdozbiorze Barana, będąc widoczną z jasnością ok. 16,6 mag. Cuno okrąża Słońce co 1020 dni (2,79 roku), zbliżając się na odległość 0,72 j.a. i oddalając na odległość 3,24 j.a. Cuno ma średnicę około 3,7 kilometra, co czyni ją większą niż 99% asteroid, porównywalną rozmiarem do wyspy Manhattan. Obserwowano rotację Cuno. Wykonuje ona pełny obrót wokół własnej osi co 3,56 godziny.
Pomiar astrometryczny asteroidy (4183) Cumo
Orbita i położenie asteroidy (4183) Cuno w momencie obserwacji
19 października 2025 roku zarejestrowałem asteroidę z grupy Apollo 138205 (2000 EZ148) o średnicy ok. 3,2 km. Znajdowała się wówczas ok. 74,8 mln km od Ziemi, a największe zbliżenie miało miejsce 10 lipca (ok. 29,9 mln km od Ziemi). Poruszała się z prędkością 1,2 arcmin/h w gwiazdozbiorze Trójkąta, będąc widoczną z jasnością ok. 15,1 mag.
Pomiar astrometryczny asteroidy 138205
Orbita i położenie asteroidy 138205 podczas obserwacji
19 października 2025 roku zarejestrowałem asteroidę z grupy Apollo164206 (2004 FN18) o średnicy ok. 1,1 km. Znajdowała się wówczas ok. 27,4 mln km od Ziemi, a największe zbliżenie ma nastąpić dopiero 7 listopada (ok. 16,8 mln km od Ziemi). Poruszała się z prędkością 3,3 arcmin/h w gwiazdozbiorze Barana, będąc widoczną z jasnością ok. 15,2 mag.
Oto moja obserwacja asteroidy (433) Eros z 3 września 2025.
Asteroida o jasności ok. 11,8 magnitudo znajdowała się w gwiazdozbiorze
Trójkąta i według obserwacyjnych obliczeń przemieszczała się na niebie z
prędkością 0,93 arcmin/h. Nie miałem jeszcze w swojej kolekcji tej
asteroidy, a jest to jedna z największych asteroid bliskich Ziemi,
należąca do grupy Amora, o rozmiarach 34,4 × 11,2 × 11,2 km. W roku
1975, dokładnie 23 stycznia, zbliżyła się do naszej planety na odległość
0.15 jednostek astronomicznych (ok. 22,6 mln km). Ponownie tak blisko
znajdzie się 24 stycznia 2056 roku. Ponadto jest to pierwsza w historii
asteroida na której wylądował obiekt wysłany z Ziemi. Stało się to
dokładnie 12 lutego 2001 roku, kiedy to sonda NEAR Shoemaker, po
rocznych badaniach w pobliżu obiektu, ostatecznie powoli usiadła na
asteroidzie (433) Eros. Poniżej swoich obserwacji zamieszczam kilka zdjęć jakie sonda
przesłała wraz z opisem.
# observatory ! mpcCode XXX ! name Biedrusko # submitter ! name M. Ksiazkiewicz # observers ! name M. Ksiazkiewicz # measurers ! name M. Ksiazkiewicz # telescope ! design 0.2-m F5 Reflector + ASI 290MM ! aperture 0.2 ! detector CMO # software ! astrometry Astrometrica 4.15.0.455 ! photometry Astrometrica 4.15.0.455
Poniższe
zdjęcie Erosa, to pierwsze zdjęcie asteroidy wykonane z orbitującego
statku kosmicznego i jest mozaiką czterech obrazów uzyskanych przez NEAR
14 lutego 2000 roku, tuż po wejściu statku kosmicznego na orbitę.Patrzymy w dół, nad biegun północny Erosa, na jeden z największych kraterów na powierzchni, który mierzy 6 kilometrów średnicy.Wewnątrz
ścian krateru widoczne są subtelne różnice w jasności, które sugerują
pewne warstwowanie skały, z której powstał krater.Wąskie rowki biegnące równolegle do długiej osi Erosa przecinają południowo-wschodnią część krawędzi krateru.W pobliżu dna krateru znajduje się głaz wielkości domu;wydaje się, że stoczył się po ścianie krateru.Duża liczba głazów znajduje się również w innych częściach powierzchni asteroidy.Powierzchnia asteroidy jest mocno pokryta kraterami, co wskazuje, że Eros jest stosunkowo stary.
Z pięćdziesięciu
kilometrów ponad planetoidą Eros, jej powierzchnia wygląda na pokrytą
niezwykłą substancją: regolitem.
Grubość i skład powierzchniowego pyłu tworzącego regolit pozostaje
tematem wielu badań.
Na 433 Eros jego większość prawdopodobnie powstała w wyniku licznych,
małych zderzeń w długiej historii planetki.
Na tym barwnym obrazie wykonanym przez automatyczną sondę
NEAR-Shoemaker, która krążyła wokół Erosa w latach 2000 i 2001, brązowe
obszary
wskazują na regolit chemicznie przetworzony w wyniku wystawienia na
działanie wiatru słonecznego podczas uderzeń mikrometeorytów.
Białe obszary uważa się za stosunkowo mniej narażone na ekspozycję.
Głazy widoczne wewnątrz krateru wydają się brązowe, co sugeruje, że są
wystarczająco stare, by
ich powierzchnię opalił wiatr słoneczny albo w jakiś inny sposób pokryły
się
ciemnym powierzchniowym pyłem.
Lokalizacja
planowanego miejsca lądowania sondy NEAR Shoemaker jest pokazana na tej
mozaice zdjęć, wykonanej 3 grudnia 2000 roku z wysokości 200
kilometrów.Na
tym ujęciu południe jest na górze, a terminator (wyimaginowana linia
oddzielająca dzień od nocy) znajduje się w pobliżu równika.Miejsce
lądowania (na końcu strzałki) znajduje się w pobliżu granicy dwóch
wyraźnie różnych prowincji, które sonda sfotografuje podczas zniżania.Na
południu i wschodzie (powyżej i po lewej) znajduje się starszy, pokryty
kraterami teren, a na północy (na dole) znajduje się formacja w
kształcie siodła Himeros, której mniejsza gęstość nakładających się
kraterów wskazuje na stosunkowo niedawne odnowienie powierzchni przez
procesy geologiczne.
To ostatnie zdjęcie asteroidy 433 Eros, otrzymane z satelity NEAR Shoemaker.Wykonane z odległości 120 metrów, ma 6 metrów średnicy.Skała widoczna na górze zdjęcia ma 4 metry średnicy.Smugi u dołu wskazują na utratę sygnału, gdy sonda dotknęła asteroidy podczas transmisji tego zdjęcia.
Więcej zdjęć z misji sondy NEAR-Shoemaker wokół Erosa pod poniższym linkiem:
Kometa C/2022 N2 (PANSTARRS) została odkryta przez teleskop Pan-STARRS 2 w dniu 6 lipca 2022 roku. 31 lipca tego roku przeszła przez peryhelium, a obecnie zbliża się jeszcze do Ziemi. Najbliższą odległość do naszej planety zanotuje 9 listopada 2025 i będzie to 2,9 j.a. Podczas mojej obserwacji 3 września znajdowała się 3,4 j.a. od Ziemi i jak obliczyłem, z pomiarów astrometrycznych, poruszała się na niebie z prędkością 0,29 arcmin/h. Na niebie można było ją znaleźć na granicy gwiazdozbiorów Barana i Byka, a obecnie wkroczyła już w gwiazdozbiór Byka.
# observatory ! mpcCode XXX ! name Biedrusko # submitter ! name M. Ksiazkiewicz # observers ! name M. Ksiazkiewicz # measurers ! name M. Ksiazkiewicz # telescope ! design 0.2-m F5 Reflector + ASI 290MM ! aperture 0.2 ! detector CMO # software ! astrometry Astrometrica 4.15.0.455 ! photometry Astrometrica 4.15.0.455
.png)
.png)
.png)
.jpg)
.gif)
.png)
.png)
%20EROS,%202025-09-03,%20300x15L,%20Sky-Watcher%202001000,%20(CV),%20ZWO%20ASI290MM(433)%20Eros_average_stacked.jpg)
%201x15sec.jpg){kind=spacer}
%20209x15sec%20zzz.jpg)
.gif)
.png){kind=link}
