Planetoida pasa głównego (22) Kalliope

     Bezchmurne noce w ostatnich dniach zachęcały wręcz do spoglądania w rozgwieżdżone niebo. Zebrałem sporo materiału, który sukcesywnie w wolnych chwilach, będę przygotowywać. Oczywiście, jak to ja, przyglądałem się przede wszystkim planetoidom, ale i inne obiekty głębokiego nieba znalazły się na matrycy aparatu. Po kolei jednak...
Z piątku na sobotę, 5 dni po opozycji, uchwyciłem planetoidę z pasa głównego (22) Kalliope. 

Planetoida (22) Kalliope. Ekspozycja 1000mm, f/5, 30 sek., ISO-640.

Świecąca blaskiem 10,8 mag była dobrym obiektem na rozgrzewkę. Poruszała się z prędkością pozorną trochę ponad pół minuty łuku na godzinę, czyli pełną tarczę Księżyca przebyłaby w ciągu prawie 2,5 dnia. Trudno było dostrzec ten ruch na pojedynczych ujęciach robionych tylko podczas 40 minut, ale w programie astrometrica w zbliżeniu jest doskonale widoczny. 

Planetoida (22) Kalliope. Pomiar astrometryczny.

Planetoida (22) Kalliope. Animacja ruchu złożona z 10 klatek.

Planetoida odkryta została 16 listopada 1852 roku przez brytyjskiego astronoma Johna Russella Hinda, a jej nazwa pochodzi z mitologii greckiej od muzy Kalliope, która dawała natchnienie epickim poetom. Kalliope ma nieregularny kształt o wielkości 235x144x124 km, a pełny obieg wokół Słońca zajmuje jej blisko 5 lat. 29 sierpnia 2001 roku odkryto krążący wokół księżyc o średnicy ok. 28 km, który później nazwano Linus.

Planetoida (22) Kalliope. Orbita i położenie na dzień 6 kwietnia 2018 roku